Park klassiek 2025
Oude stemmen herleven,
daar waar oud, oud is gebleven,
als de tonen ons zodra omgeven,
van harp of chitaronne.
Klanken die klonken,
in voorbijgegane dagen,
toen zij, hier begraven,
het leven nog niet zagen.
Vergeet het verkeer, hoor enkel paard en wagen,
en beeld u in dat de poorten sluiten,
wat buiten is, buiten,
geen zorgen, geen vragen.
Even weg van het hier.
Laat de muziek uw adem ontnemen,
en wegvoeren in klanken van fluweel,
wordt u vooral stil,
en voelt u zich één,
en heel even alleen,
gesloten ogen,
het hoofd gebogen
omdat het ons voedt,
en je soms moet geloven,
dat de wereld ook even stil kan staan.
of tegen de tijd in kan gaan.
En zij hier begraven,
kunnen dat beamen.
Al siert het u, hen er niet naar te vragen,
zij zijn zo moe van al hun dagen.
Tussen het groen van vandaag,
en de drukte van morgen,
rest hen en u vanavond
een zalving
van warme klanken.
Wilco van Doorn
Stadsdichtersgilde Veenendaal
