Treinrit

Opgedroogde koffievlekken, kruimels van gebladerd
deeg. Met mijn koffie-to-go struin ik het gangpad af,
op zoek naar een plek, die schoon is en

leeg als de stoelen van het ‘tweetje’,
waar ik neerplof. Alleen

bij het raam. Een vettig venster op de buiten-
wereld toont de naam van het station, die na het fluitje
steeds verder weg. Steeds verder

weg raast
de trein, de wagon, richting
Veenendaal, Maarn, Driebergen, Bunnik.
De stem van de vrouw van de trein
kan ik dromen. Net zoals de landschappen, de
huizen, de was die op dinsdag altijd buiten,
behalve als het regent.

Controle vlak voor Vaartsche Rijn. De knik, de
glimlach en weer door. Nog even, één halte,
één laatste slok.

De vrouwenstem klinkt,
net als de piepende remmen.

Utrecht Centraal.
De koffie is op.

Sanne Heymann
Zaterdag 12 april 2025, Kunstfestival Veenendaal
Pastichegedicht (op ‘Busrit’ van Wilco)

Een nieuw jaar, een nieuw
begin er maar aan.
Beste wensen
worden al gauw goede wensen,
levens verbeterende dromen,
die zijn opgehoopt met de tijd.

Een beetje zon, niet te veel regen,
veel voorspoed, een beetje tegen
en bovenal een gezond leven.

De beste wensen vervliegen,
dus maak voor je beste mensen genoeg tijd!

Dit gedicht van Willemijn Reijmes-Hannessen is op woensdag 15 januari 2025 gepubliceerd in De Rijnpost.

(Ik ben) alles
Langzaam kruip ik door de kaft
van het boek, duik in het papier en doe mijn duikbril op,
want stel je voor dat ik iets vind wat ik helemaal niet zoek?
Ik loop verder met doorgewinterde letters zij aan zij,
die zachtjes zeggen: volg mij, volg mij.
Terwijl ik buk vermijd ik nog net een
sluwe papier
snee. Gedwee dwaal ik verder
en plots lees ik ‘alles’ en verslind het waar ik bij sta, overwin er de liefde mee, de hoogte en diepte,
schilder er sierlijke sterren mee waardoor ik alles beter zie
zitten en val
in een droom met alleen maar goede beats.
Lees op m’n best, want dit is pas
alles of niets.

Dit gedicht van Willemijn Reijmes-Hannessen hing in maart 2025 in de Bibliotheek

Onze bezoekers stapten afgelopen zondag 6 april 2025 voor het zesde jaar op de fiets om het spoor van Theater bij de Buren door de eigen stad te volgen. Huiskamers en andere locaties lieten met de blauwe vlag op de stoep zien waar liefhebbers wederom welkom waren om een middagje cultuur te snuiven. Onder de lentezon werd binnenskamers, maar ook in eigen tuin opgetreden. Het was weer een groot feest.

Op 5 juli 2021 is de gemeenteraad van Veenendaal akkoord gegaan met een voorstel van Ali Groebe, Jaap Pilon en Bert van den Bos om dertien Stolpersteine in Veenendaal te plaatsen.  Stolpersteine, in het Nederlands struikelstenen genoemd, herinneren aan de Joodse (en andere) slachtoffers van de Holocaust tijdens de overheersing door het Nationaal-socialisme. Na intensieve arbeid is het gelukt de dertien Stolpersteine op 22 november 2023 daadwerkelijk voor de woningen van door de Duitsers uit hun huizen verdreven Joden te plaatsen. De struikelstenen zijn stuk voor stuk door de bedenker, de Duitse kunstenaar Gunter Demnig in de trottoirs in Veenendaal geplaatst. In het bijzijn van opperrabbijn Jakobs, rabbijn Katz, burgemeester Gert Jan Kats, scholieren van de vier middelbare scholen, violiste Mirjam Veeger en vele anderen werd in de Hoofdstraat op diezelfde 22 november 2023 een indrukwekkende ceremonie gehouden. Op donderdag 10 april as. zullen twee van de initiatiefnemers van de Stolpersteine in Veenendaal, Ali Groebe en Jaap Pilon, een presentatie geven onder de titel “De lange weg naar Stolpersteine in Veenendaal”. Het verhaal begint met de geschiedenis van de Joden in Veenendaal, de bouw en afbraak van de synagoge aan het Verlaat en de geschiedenis van de Joodse Begraafplaats aan de Parallelweg. Vervolgens zullen Ali en Jaap vertellen over wat er zoal is komen kijken bij het realiseren van het Stolpersteine-project in Veenendaal. De voorbereidingen, het intensieve onderzoek, contacten met de nabestaanden van Joodse slachtoffers, het bezoek aan de werkplaats waar de Stolpersteine met de hand worden vervaardigd achter het Goethe Instituut in Amsterdam, enzovoort. De presentatie gaat gepaard met indrukwekkende foto’s en filmmateriaal. Ook zal Miriam Veeger opnieuw haar vioolspel laten horen. Het Cultureel Café Veenendaal nodigt je uit om het bijzondere verhaal van de Stolpersteine in Veenendaal op donderdag 10 april as. bij te wonen in ZaZu aan de Tuinstraat 100. De aanvang van de avond is om 20.00 uur. Inloop 19.30 uur. De toegang is gratis.

Komend jaar vieren we ons 25-jarig jubileum en daarom is het thema dit keer feest, ook vrij werk is welkom.

De Lokatie van de expositie is bekend:

Dit jaar mogen we gebruik maken van het Voormalig winkelpand van JYSK, adres Scheepjeshof 14-16, 3901 CV Veenendaal 

Belangrijke data:

• Inleveren kunstwerken: zaterdag 19 april 2025
• Expositieperiode: zaterdag 10 mei t/m vrijdag 23 mei 2025
• Gezellige zondag: zondag 18 mei 2025
• Sluiting en prijsuitreiking: zaterdag 24 mei 2025

Kosten voor deelname: € 10,- per kunstwerk, te voldoen bij inleveren kunstwerk

Maximale afmeting kunstwerk: 1 x 1 meter

’t Egelmeer
Het water kwam met bakken neer
en ’t Egelmeer werd weer een meer.
Wellicht wandelt u weer een keer
het woud in met dit warmer weer.
’t Is daarom da‘k u informeer:
Het Egelmeer is weer een meer!

Mats Beek

Er is nog zoveel om over te dichten

Er is nog zoveel om over te dichten.
Kijk maar eens om je heen in Veenendaal.
Een dichter kan zijn pijl op alles richten
en gaat poëtisch met dat alles aan de haal.
De rode rozen en die and’re bloemen.
In buurmans tuin, maar ook in de natuur,
dat zijn er al te veel om op te noemen
en zetten ’s dichters hart in vlam en vuur.
Er zijn in Veenendaal nog zoveel fraaie vrouwen,
met zwoele lippen en een kuiltje in hun wang.
Een dichter mag platonisch van ze houwen
en ze bezingen in zijn honingzoete zang.
Het bruist in deze stad aan alle kanten.
Er gebeurt het hele jaar van alles wat.
Dat is voor ons dan ook het int’ressante:
we graaien in een bodemloze schat.
En dan is er nog Veenendaals historie:
de turf, maar ook sigaren, én de wol.
We sloopten wel het meeste van die glorie,
maar wat er wás, stort onze harten vol.
En daarom blijven wij voorlopig schrijven.
Voor ons voelt dat beslist niet als een straf.
De zinnen borr’len op in onze lijven.
Oh nee, u bent nog lang niet van ons af!

Mats Beek

Enige gedachten bij zes jaar Kats
U mag het eerlijk van mij weten:
ik zuchtte diep en riep: “Oh nee,
we worden terug in de tijd gesmeten
met een burgemeester van de SGP.”
Ik kan die partij heus wel waarderen.
Ze zijn correct en recht door zee.
En nu kunnen we constateren:
die zaken bracht Gert Jan óók mee.
En wie kritiek maar door liet stromen,
online of op een andere plek,
mocht bij hem op visite komen
voor koffie en een goed gesprek.
Die vriendelijke openheid
hebben we zes jaar meegemaakt.
Ik constateer met dankbaarheid
dat Gert Jan Kats de mensen ráákt .
Burgemeester is een vak apart,
niet acht uur, maar de hele dag.
Je moet het zijn vanuit je hart
en met een vriendelijke lach
Je maakt dan heus niet enkel vrinden:
ik noem ’t bestuur van een moskee,
die wel iets van hem zijn gaan vinden.
Maar verder valt dat reuze mee.
Hij is nu zelf een Veenendaler,
die tussen Veenendalers leeft.
Er is voor hem nu niets normaler
dan de plek die hij gevonden heeft.
Oh ja, gesproken over ‘plek’.
één ding is wel een beetje gek:
je moet dus écht niet gaan proberen
op Gert Jans plekje te parkeren!
Deze meestal vriendelijke heer
gaat dan ontzettend hard tekeer .
Niets kan hem dan meer beletten
die and’re auto klem te zetten.
Hij’s net Jan Peter Balkenende
(die ooit een krokettenmotie deed).
Gert Jan hoeft geen motie aan te wenden,
als hij dinsdags een kroketje eet.
Een praatje met een kindje,
dat op de Sint te wachten staat.
Een vrijwilliger een lintje.
Een vergadering der gemeenteraad.
Bij een diamanten bruidspaar op bezoek.
Naar de vierdaagse zwaaien op een kar.
Op een sportveld, zelf in spijkerbroek.
Gert Jan raakt heus niet in de war.
Als hij kundig al dat werk verricht,
doet hij dat blijkbaar voor zijn lol.
Hij lijkt het niet te zien als plicht:
dat houdt hij nog wel zes jaar vol.
En ook de raad wil met hem door.
Er is wederzijdsheid in dat streven.
Ik ga er nu dan ook vandoor
met een welgemeend: Lang zal hij leven!

Mats Beek